Moje






Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

I've sowed pain and instead of it, love will sprout in another spring.

Trzy różne historie, trzy różne tła oparte o jeden i ten sam motyw, stanowiący inspirację dla tych historii. Najpierw poznacie Milę , potem Saskię , a na końcu Klarę . * * * * * * (x)      Już po wszystkim. Nałożyli sobie obrączki, pocałowali się. To koniec. Dla mnie to nie ślub, to pogrzeb. Podobno goście nie powinni przychodzić na ślub w bieli, by nie przynieść pannie młodej nieszczęścia w życiu. Ona mi je przyniosła, czas więc na mój odwet. Głęboko uwierzyłam w ten przesąd, odkąd zobaczyłam w jej dłoniach konwalie, które On niegdyś zwykł mi dawać. Nie zostało mi po Nim nic. Dzielnie udawałam, że wcale nie było Go w moim życiu, że nie wiem, kto to jest. Do dziś. Od dawna wiedziałam o Ich ślubie, każdemu, kto się mnie o to spytał mówiłam, że życzę Im szczęścia. Co niby innego miałabym powiedzieć? Że mam ochotę ukręcić Jej łeb? Na każde wspomnienie o Nim wszyscy patrzą się na mnie ze współczuciem. Nie potrzebuję niczyjego współczucia. Potrzebuję zemsty. ...
Czytaj więcej

Sve će to, o mila moja, prekriti ružmarin, snjegovi i šaš (II)

żeby zrozumieć tę część, najlepiej jest przed przeczytaniem zerknąć do pierwszej z tych trzech historii małe wyjaśnienie: brodarica to serbsko-chorwacki demon z wierzeń słowiańskich, ukryty pod postacią kobiety, który strzegł zbiorników wodnych przed człowiekiem jeśli możesz, zapomnij             Belgrad jest dla mnie tak samo ważny jak Kraljevo. Modena to wciąż tylko przystanek, port, do którego chwilowo zawinęłam. Lubię to miasto, ale zupełnie nie umiem poradzić sobie z tęsknotą za Serbią. Wszędzie szukam chociaż cząstki mojej ojczyzny, czegoś, co będzie jej substytutem. Gdyby nie to, że Uroš i reszta grają we Włoszech, chyba bym zwariowała. Luca jest jedyną rzeczą, która mnie tam trzyma. To wszystko w ogóle jest bardzo śmieszne, bo kiedyś strasznie chciałam wyjechać z Serbii i zamieszkać we Włoszech, chciałam podróżować, poznawać ludzi. Kiedy już mi się to udało, okazało się, że wcale nie tego chciałam. Dopiero teraz dojrzałam do tego, cze...
Czytaj więcej

Raissa (V)

W głowie tysiąc słów, w jednym imię twe Michał         Wchodzimy do szatni ciągle ciesząc się ze zwycięstwa w meczu, zapewniając sobie awans do finałowej szóstki Ligi Światowej. Nie przebieramy się jeszcze, siedzimy, żartujemy, analizujemy niektóre akcje tego spotkania.    -Skoro lecimy do Rio, to medal już jest nasz, mówię wam – uśmiecham się szeroko.    -Chyba się trochę rozpędzasz – karci mnie wzrokiem stojąca w drzwiach Charlotte. – Oczywiście gratuluję zwycięstwa, co prawda wymęczonego w bólach, ale liczy się fakt, że wygraliście. Poza tym dzisiaj jeszcze nie świętujcie, fajnie byłoby wygrać również jutro i wyjść z grupy z pierwszej pozycji.    -Dobrze, proszę pani – Zati przytakuje jej niczym mały chłopiec. – Postaramy się, proszę pani.    -Ja myślę – uśmiecha się Bonżurka i już chce wychodzić, ale ponownie odwraca się w naszą stronę. – Wiecie co? Całkiem porządni z was fighterzy. Jak będ...
Czytaj więcej