Naturalnie przepiękna Lili. (I)

To Lili, to Lola. Łomota przedstawiać chyba nie muszę.

    Pomimo ciężkich reklamówek szybko pokonuję schody i docieram do mieszkania Loli. Przez te próby zupełnie nie zajmuje się domem, a co za tym idzie, jej lodówka świeci pustkami.  Pośród swoich kluczy znajduję ten odpowiedni i wtaszczam zakupy do środka.  Od progu witają mnie rozwalone szpilki i kurtka na podłodze, którą Lo zapewne przypadkiem zrzuciła biorąc inną kurtkę. Kuchnia jest jeszcze bardziej usyfiona. Mogę się założyć, że wstała jakieś pół godziny przed próbą i dlatego mieszkanie przypomina miasto po trąbie powietrznej. Podczas zgrupowań mieszkając z Jarskim mieliśmy czyściej. Cierpliwie sprzątam cały syf i dopiero biorę się za gotowanie. W myślach mam ostatnią kłótnie z Lilką, ale staram się o tym na razie nie myśleć. Mam nadzieję, że Lola pomoże mi coś wykombinować.

-Czy twoje imię to Rachel? – słyszę niski głos Lo w przedpokoju.

-Zawsze myślałem, że nazywam się Grześ – odkrzykuję, na co ona odpowiada śmiechem. Wchodzi do kuchni, z uśmiechem mierzwi mi włosy i siada na parapecie, zapalając papierosa. – Loli, musisz akurat tu?

-Grigorij Łomaczow, przypominam ci, to moja chata – zmarszczyła nos, po czym wypuściła dym  z ust. – Nie zastanawiałeś się nad rzuceniem siatki i pracowaniem dla mnie jako kucharz i sprzątacz?

-Wybacz, ale nie. Na razie traktuję to hobbystycznie.

-To w sumie dobrze, bo przynajmniej nie muszę ci płacić. Przypomnij się, to jak będziesz wychodzić dam ci wejściówki na piątkowy koncert. Mam trzy, zabierz ze sobą Jarosza czy kogo tam chcesz.

-Dlaczego akurat Jarosza? Kręci cię?

-Bo ma żonę i drącego się bachora na głowie, niech się chłopaczyna rozerwie. I w sumie masz rację, kręci mnie, ale za żonatych się nie biorę, wybacz. O, zabierz naturalnie przepiękną Lili.

-I tutaj zaczyna się problem.

-Pokłóciliście się? O co tym razem? Nie zamieniłeś czarnego na róż?

      Czy ja naprawdę chciałem poruszać ten temat? Chodziło mi raczej o nieporuszanie go.

-Oj tam, o bzdury – mruczę, mieszając makaron.

-Grzesina, gdyby to były bzdury, to byś powiedział – marszczy czoło, przeszywając mnie na wskroś świdrującym spojrzeniem.

-O siatkę. Że za bardzo się przejmuję, że powinienem odpuścić, bo i tak nie wezmą mnie do kadry…

-Nie wzięli i spieprzyli Mistrzostwa. Mają za swoje. Nie rozumiem, dlaczego miałbyś się nie przejmować, skoro jesteś siatkarzem. To tak, jakbym ja się nie przejmowała pisaniem piosenek. Tylko o to poszło?

-Właściwie tak. Lola, co mam zrobić?

-Pomodlić się w waszej intencji nie pomodlę, bo nie wierzę w Boga, ale mogę zadzwonić i się jej zapytać, czy ma ochotę przyjść.

Uśmiecham się w podziękowaniu, zanim Lo opuszcza kuchnię.  Oby się udało, oby się udało…

   Na koncert zabrałem Kubę i Bartka. Lola nie chciała powiedzieć, czy Lilka zgodziła się przyjść. Sama Lila nadal nie odbierała ode mnie połączeń, przez co denerwowałem się jeszcze mocniej. Lili jest niesamowita. Piękna, delikatna i słodka, ale jednocześnie twarda i nieprzewidywalna. Żaden dzień z nią nie był taki sam, bo wpadała na coraz to nowe i dziwniejsze pomysły.

-Patrz, tam siedzi twoja Lila – Gawryszewski pokazuje mi na moją dziewczynę w towarzystwie koleżanek.

-To ja się pójdę i przywitam – mówię, ale zatrzymuje mnie Jarski.

-Przestań, bo zrobisz z siebie większego pantoflarza niż ja jestem – stawia przede mną piwo. – Masz, niech to przynajmniej ci pomoże.

-Dzięki  - kiwam głową uważnie obserwując Likę. Zauważa mnie. Uśmiecha się lekko i jak gdyby nigdy nic wraca do rozmowy z dziewczynami. Czyli bawimy się w ignorowanie? Super.

-Grzechu, takie są baby, ich nie zrozumiesz – wzdycha Bartek, jakby czytając w mi w myślach. Potakuję, nadal patrząc się na Lili. Totalna olewka. 

Na scenę wychodzi pierwszy zespół. Grają mocnego rocka i ich muzyka najbardziej przypada do gustu Kubie, który najwyraźniej bawi się najlepiej z naszej trójki. Im bliżej koncertu Loli, tym przychodzi więcej ludzi. Jej grupa jest naprawdę dobra.  Z początku, gdy powiedziała mi, że śpiewa w zespole nie uwierzyłem, dopóki nie zobaczyłem ich próby. Wreszcie wchodzą, witani głośnymi oklaskami. Lola wygląda trochę tak jak na co dzień, ma zwykłą bluzkę i dżinsy, tylko zamiast trampek założyła szpilki. Na początek grają same energetyczne kawałki, sporo osób, w tym ja, śpiewają z nią teksty piosenek. Atmosferę uspokaja akustyczne Last Kiss Goodbye, wreszcie Lola zaczyna śpiewać mój najbardziej ulubiony kawałek.

I think of all the times
I wasted on you
Waiting for a fall
Waiting for a call

Spoglądam na Lili, która próbuje przeciskać się w moim kierunku. Odchodzę od chłopaków i sam staram się ją odnaleźć.  Macha mi, usilnie rozpychając między ludźmi.

Hoping for answers
I still sought
I wonder about
This lone night

Wreszcie się odnajdujemy. Lilka łapie mnie mocno za dłoń, lekko kiwając się w rytm melodii. Uśmiecha się delikatnie i z przymkniętymi oczami nuci razem z Lolą. Jest cudowna i nie mogę oderwać od niej wzroku.

Outside your house
Cast in light
I still think of those nights
I still think of those nights

-Lola się nie obrazi, jeśli czmychniemy do ciebie ?– pyta nagle. Od razu zabieram ją na zewnątrz, niemalże biegniemy do mojego mieszkania i od progu rzucamy się na siebie i zanim lądujemy na łóżku, jesteśmy niemalże nadzy. Brakowało mi jej dotyku, głosu i teraz, kiedy powoli usypia w moich ramionach, nic lepszego nie może mnie już spotkać.

------------------------------------------------------------------

Może będzie jeszcze jedna, najwyżej dwie części. Użyczona piosenka to Stalker (pojawi się w najbliższym Heartbreakerze i tak, ostatnio wszystko się wokół niej kręci). Póki co to na razie tyle. Jak czytacie to zostawcie po sobie choćby mały komentarz, co? Bo wyświetleń jest od groma.